ร้อยเจ็ดสิบห้า

คืนนั้นฉันแทบไม่ได้นอน ดวงตาของฉันบวมช้ำจากการพลิกตัวไปมาบนหมอนไม่หยุดหย่อน เอื้อมมือควานหาร่างกายที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ทุกครั้งที่ฉันยืดแขนไปยังอีกฝั่งของเตียง ฉันพบเพียงผ้าปูที่นอนอันเย็นเยียบในที่ซึ่งเจมส์เคยนอนอยู่เมื่อคืนก่อน

ถึงกระนั้น ฉันก็พยายามยึดมั่นอยู่กับสิ่งเดียวที่รู้สึกเหมือนเป็นความจ...